Ga naar submenu Ga naar zoekveld

Wat doe je als je de ochtend vreest die komen gaat?

Deel:

Deze week geen Rikko, maar vijf keer een gast-popupper die op de vroege ochtend inspiratie deelt. Begin je dag bewust met deze korte meditaties. Vandaag Lazarus -eindredacteur Marieta van Driel.

Popupgedachte vrijdag 23 februari

Wachters op de morgen: daar heeft de psalm het over die ik net heb gelezen. Het heeft wel iets extra’s om juist die psalm op de vroege ochtend te lezen: ik staar vanuit mijn raam naar dikke duisternis en kan nog geen streepje licht ontdekken aan de horizon. Ik moest meteen denken aan de berijmde psalm die ik daarover uit mijn hoofd moest leren in mijn jeugd. Die eindigt ook met zo’n diepe zucht: de morgen: wanneer komt-ie eindelijk? Hoe lang duurt deze duisternis nog?

Mijn ziel, vol angst en zorgen,
Wacht sterker op den HEER,
Dan wachters op den morgen;
Den morgen, ach, wanneer?

Het gekke is dat ik me de afgelopen jaren steeds meer van die psalmen herinner. Op de meest gekke momenten komen ze omhoog in mijn gedachten. En nu ik ouder word, begrijp ik ze pas. Er zijn de afgelopen jaren momenten geweest dat mijn ziel inderdaad vol angst en zorgen zat, dat ik ’s nachts al paraat was omdat ik me wilde voorbereiden op die ochtend die komen zou. Die ik met angst tegemoet zag, maar waarvan ik ook wist dat-ie hoe dan ook zou komen en dat ik dan klaar moest zijn voor welk gevecht dan ook. Dat was soms een gevecht met anderen, een worsteling om dingen vast te houden die ik had, maar vaak ook een strijd die ik met mezelf en mijn eigen angsten moest leveren.

Ik ben in de tijden van mijn scheiding in de nachten doodsbang geweest voor de dag die aan zou breken. En als de dag aanbrak, was er geen opluchting. Ik wist dat er zware beslissingen genomen moesten worden, dat er dingen zwart-op-wit op papier gezet zouden worden die me intens verdriet deden. Maar een weg terug was er niet.

Vanochtend lees ik die psalm met op de achtergrond twee andere Bijbelgedeelten: een stuk uit het boek van Ezechiël en een stuk uit de Bergrede, dé speech van Jezus. Ezechiël verhaalt over rechtvaardigen die alsnog slechte dingen gaan doen, waardoor al het goede dat ze daarvoor hebben gedaan niet meer meetelt. En Jezus waarschuwt zijn leerlingen dat ze rechtvaardiger moeten zijn dan de religieuzen uit die tijd, omdat er anders geen plek voor hen is in zijn koninkrijk. Vervolgens legt hij de nadruk op de manier waarop we omgaan met onze broer, zus, medemens.

De manier waarop je omgaat met je medemens in donkere situaties van je leven kan twee kanten op. Het is makkelijk om de ander de minachten, te kleineren, een loer te draaien, onrecht aan te doen. Om dingen te doen, die je in een normale situatie nooit had gedaan. Toch geloof ik dat die manier niet de weg van de langste adem is en Jezus zegt zelfs dat het ‘strafbaar is’ en het vuur van de hel tot gevolg heeft. Je moet het conflict bijleggen, zo snel als je kunt, zegt hij.

Maar hoe doe je dat, als je op geen enkele manier licht in je leven ziet? Ik heb daar zelf veel mee geworsteld en ook in gefaald. Maar elke nieuwe dag die aanbreekt, is ook een nieuwe kans om het anders aan te pakken. Om er iets van die adem in te leggen die Jezus bedoelt. Om er genade in mee te nemen, voor jezelf en voor anderen.

Er is een prachtig gedicht van Rainer Maria Rilke dat voor mij de essentie van die genade weergeeft en dat mij steun heeft gegeven in de nachten waarin ik de ochtend vreesde. Het was dit gedicht dat mijn hart zacht maakte en mij leerde om mijn enige hoop te stellen op God, zoals in de gelezen psalm staat. Zodat ik goed kon doen aan mijn naaste, mijn ex en aan mezelf en de ochtend niet meer hoefde te vrezen.

She who reconciles the ill-matched threads
of her life, and weaves them gratefully
into a single cloth—
it’s she who drives the loudmouths from the hall
and clears it for a different celebration

where the one guest is you.
In the softness of evening
it’s you she receives.

You are the partner of her loneliness,
the unspeaking center of her monologues.
With each disclosure you encompass more
and she stretches beyond what limits her,
to hold you.

Hier vind je drie tekstgedeeltes die Marieta vanochtend las.

Geschreven door

Marieta van Driel

--:--