Ga naar submenu Ga naar zoekveld

Neem je rol dan ook

Deel:

Rikko geeft op de vroege ochtend inspiratie om de dag bewust te beginnen. Hij leest om 6 uur de teksten uit een oud kerkelijk leesrooster en zo rond 7 uur deelt hij de gedachte die dan op-popt. Elke werkdag te lezen en te beluisteren.

Neem je rol dan ook – PopUpGedachte 10 oktober 2018

Het is donker. De steelpan brandt helder linksboven mijn hoofd, eindeloos ver in dat heelal. Verder is het nagenoeg donker. En stil. Een vliegtuig raast over. Daarna is het alweer stil. De huizen aan de overkant van ons appartement zijn donker. Op één na, bij hen is de dag al begonnen. Ik weet niet wie het zijn en vraag me af of ik er ooit achter zal komen. Terwijl we toch al acht jaar aan weerskanten van de binnentuin wonen. Het hoeft ook niet, hè. Zij hun plekje en ik de mijne. Al is het ook een beetje gek dat je elkaar zo lang kan zien en geen idee kunt hebben wie de ander is.

Maar weten wie jezelf bent is ook misschien al uitdaging genoeg. Wat jou te doen staat, wat ik te brengen heb in de wereld. Dat leer je vaak wel juist door anderen en aan anderen. Maar het is een andere richting van nieuwsgierigheid. De nieuwsgierigheid naar de ander, van dat ene verlichte raam aan de andere kant van de straat. Of via dat verlichte raam eens kijken naar dat eigen verlichte raam, waar een jongeman, 37, vader van twee kinderen en schrijver van PopUpGedachtes onder andere, op dat balkon staat. Wat moet hij doen in zijn leven? Wat is zijn drive? Wat is zijn roeping en waar pakt hij die en waar laat hij die lopen?

Jezus van Nazareth leert zijn leerlingen bidden vanochtend en leert hen zeggen: ‘vergeef ons onze zonden’ en ‘leidt ons niet in verzoeking.’ Twee zinnetjes die te maken hebben met van het padje raken, de weg kwijt, niet die rol pakken, niet je verantwoordelijkheid. En dat is allemaal te vergeven, hè. Dat is het probleem niet. Het is alleen zo’n hapering op je weg en het is handig om het door te hebben wát je hapering is op de weg.

Vanochtend vertelt de redelijk vers tot de club behorende Paulus – voorheen jaagde hij op volgelingen van Jezus, sinds een paar jaar is hij verspreider van het gedachtengoed van diezelfde Jezus – hij vertelt over een confrontatie met Petrus. Je weet wel, de grote Petrus, rots, basis van kerk en toekomst en alles. Voorloper van de Paus, of Paus die hoopt in zijn schaduw te kunnen staan. Man van statuur.

Paulus, de eigenwijze volgeling van zijn eigen geweten gaat na bekering de wereld over en begint zonder anderen te raadplegen, dat verhaal van Jezus te delen. Na drie jaar keert hij eens terug naar Jeruzalem en legt daar aan oude rotten als Petrus zijn verhaal voor. Die erkennen dat ze samen hetzelfde verhaal vertellen en zien dat elk een andere opdracht heeft met datzelfde verhaal. “Jakobus, Kefas en Johannes, die steunpilaren – reikten Barnabas en mij de hand als teken van gemeenschap: wij zouden naar de heidenen gaan, zij naar de joden.’”

Tot zover alles prima. Maar botsing was misschien wel onvermijdelijk. Dat gaat zo, vertelt Paulus: Maar toen Kefas in Antiochië kwam, heb ik mij openlijk tegen hem verzet, want het ongelijk was duidelijk aan zijn kant.  Eerst at hij gewoon met de heidenchristenen mee, maar toen sommige mensen van Jakobus gekomen waren, begon hij zich terug te trekken en zich afzijdig te houden uit vrees voor de mannen van de besnijdenis. De andere joodse christenen deden aan dit spel mee; zelfs Barnabas liet zich door hun veinzerij meeslepen. Toen ik zag dat hun gedrag niet strookte met de waarheid van het evangelie, zei ik tegen Kefas waar allen bij waren: “Als jij, een geboren jood, leeft als een heiden en niet als een jood, met welk recht kun je dan de heidenen dwingen om te leven als joden?”

Hoe dat allemaal precies zit met reinheid en alles, daar hebben we even de ruimte niet voor. Maar kijk wat die man doet. Net bekeerd, net een rol gekregen, net erkenning gekreen van de steunpilaren en dan en plein public vol ertegenin. Vol bewust van zijn rol en niet geneigd om ook maar vanwege respect voor autoriteit of mogelijke hogere kunde de eigen gevonden inspiratie en wijsheid te parkeren. Paulus heeft zijn rol gevonden. Hij weet het. En doet het. Nu ik nog.

Wat staat mij te doen? Niet als individu alleen maar uberhaupt als volgeling van Jezus van Nazareth of hoopvolle burger. Wat staat mij te doen als de aarde écht nogal fiks aan het opwarmen is. Wat voor keuzes liggen er voor mij te maken, wie zijn er nu al slachtoffer, wat kan ik doen om het zelf anders te doen. En kijk wat er gebeurt aan onze grenzen. De gore ellende onder vluchtelingen die hun heil zoeken in Europa is niet minder geworden of opgelost, het is alleen maar heftiger geworden de afgelopen jaren, de afgelopen maanden. En het protest ontbreekt.

Paulus steekt een spaak in het wiel en als Petrus daardoor een ongewenste salto moet maken dan zij dat zo. Waar is dat wiel, wat is mijn spaak, waar ligt mijn taak. En laat me toch niet in verzoeking komen om de wijn aan te lengen met water en vergeef het me als ik niet heb gezien – opdat ik weer zie. En handel. Amen.

Hier vind je drie tekstgedeeltes die Rikko vanochtend las.


afbeelding
afbeelding.

Deze rubriek heeft een eigen boek: Lazarus staat op. Daarin zijn de 25 mooiste ochtendgedachtes van de afgelopen tijd gebundeld en geïllustreerd door Joanne Zwart.

Lazarus staat op | Rikko Voorberg | Vuurbaak | ISBN 9789460050404 | € 17,95

Geschreven door

Rikko Voorberg

--:--