Podcast: Guido vond God op een onverwachte plaats

Guido groeide op zonder geloof, maar kreeg het gevoel dat er meer moest zijn. ‘Maar hoe vind je woorden voor iets waar je nooit kennis van hebt genomen?’ Hij vertelt het in zijn nieuwe podcast. 

Heb je ooit weleens een Godservaring gehad? Zou je dat nodig hebben om als gelovige door het leven te gaan? Ik groeide op in Almere; de nieuwe stad op pas ontgonnen land waar mensen naar toe trokken om het nieuwe leven tegemoet te treden. Oude tradities bleven achter. Inclusief het geloof. Van God had ik nooit gehoord. Niemand in de klas ging naar de kerk, niemand bad voor het eten. En wat je niet kent mis je ook niet.

Hoe vind je woorden voor iets waar je nooit kennis van hebt genomen?

Leven zonder God bleek heel goed mogelijk. Niets leek te ontbreken. Maar toch. Tijdens het fietsen door de aangelegde natuur, het lopen onder de bomen in bloesem, een gesprek met een vriend, kon ik zomaar geraakt worden door de schoonheid ervan. Zou het genoeg zijn om dat te bestempelen als een mooie ervaring? Dit begrip leek deze bijzondere loftuitingen aan de schepping tekort te doen. Maar hoe vind je woorden voor iets waar je nooit kennis van hebt genomen?

‘Kom naar buiten,’ zei de HEER, ‘en treed hier op de berg voor mij aan.’ En daar kwam de HEER voorbij. Er ging een grote, krachtige windvlaag voor de HEER uit, die de bergen spleet en de rotsen aan stukken sloeg, maar de HEER bevond zich niet in die windvlaag. Na de windvlaag kwam er een aardbeving, maar de HEER bevond zich niet in die aardbeving. Na de aardbeving was er vuur, maar de HEER bevond zich niet in dat vuur. Na het vuur klonk het gefluister van een zachte bries. Toen Elia dat hoorde, sloeg hij zijn mantel voor zijn gezicht. Hij kwam naar buiten en ging in de opening van de grot staan, en daar klonk een stem die tot hem sprak (1 Koningen 19:11-13)

Toen ik in Amsterdam ging wonen, ontdekte ik dat de mens van oudsher wel degelijk bezig is geweest uiting te geven aan hetgeen we niet kunnen zien of aanraken, maar toch ervaren. Als loot van de nieuwe wetenschappelijke mens, altijd afgaande op tastbaar bewijs, was het in het begin moeilijk te vatten dat mensen zo overtuigd het ontastbare eren. Maar gaandeweg ik meer kerkdiensten bezocht, ondervond ik de kracht van het woord geloof.

Gebarentaal

Overal om hem heen zag hij [Huub Oosterhuis] de signalen die hem het vertrouwen gaven dat God met hem communiceerde.

Tijdens een van de diensten ging Huub Oosterhuis voor. Een man van in de 80 die er ronduit voor uitkwam nog nooit een godservaring te hebben gehad. Geen engel, of stem uit de hemel die tot hem sprak. Maar overal om hem heen zag hij de signalen die hem het vertrouwen gaven dat God met hem communiceerde. In gebarentaal zou je kunnen zeggen. Als een liplezer die in woorden vat wat om hem heen gebeurt. Dit soort ervaringen sterkte mij in de gedachte te vertrouwen op mijn gevoel dat er meer is. Dat er ‘iets’ is dat ons bindt. En dat vertrouwen te omschrijven als God.

Een andere tachtiger, jezuïet Gregory Brenninckmeijer, hoorde ik de mooiste omschrijving eraan geven. Hij zei ‘Het credo: “Ik geloof in één God”, dat we iedere zondag uitspreken, is ons volkslied. We hebben vaak geen idee wat de woorden precies inhouden, maar mijn hart gaat er altijd sneller van kloppen.’  Dat volkslied kunnen we overal horen, zodra je je oren afstemt op de juiste frequentie.

Meer podcasts van Guido? Je vindt ze hier

Muziek

Jan Grünfeld – Feel Alife, van het album Music For Plants

Borrtex – Feeling, van het album Emotion 

Derek Clegg – We’ll Never Know, van het album All Those Days To Feel Better