Ga naar submenu Ga naar zoekveld

Makkelijker kunnen we het niet maken

Deel:

Rikko geeft op de vroege ochtend inspiratie om de dag bewust te beginnen. Hij leest om 6 uur de teksten uit een oud kerkelijk leesrooster en zo rond 7 uur deelt hij de gedachte die dan op-popt. Elke werkdag te lezen en te beluisteren.

Makkelijker kunnen we het niet maken – PopUpGedachte vrijdag 20 april

In de warmte van de vroege ochtend, terwijl de zon al de lucht verlicht, schrijf ik de laatste popupgedachte van deze week. Op weg naar een spannend weekend om allerlei redenen. Gisteravond nog lang aan de telefoon gezeten met een vriendin die zich een slag in de rondte werkt om een gezin met drie kinderen te redden die op het punt staat uitgezet te worden naar Afghanistan. Een van de kinderen is een meisje van twaalf, al 3,5 jaar in Nederland en wordt doodsbang van het vooruitzicht in het streng-islamitische Afghanistan te moeten leven. Temeer omdat haar vader er zwaar mishandeld is, onder andere door de eigen familie die hen straks zal opwachten en omdat ze zelf christen is geworden. Ze heeft zich vorig jaar laten dopen en schrijft in brieven aan onze overheid in haar dossier hoe ze geraakt is door Jezus van Nazareth, wat haar dat voor vertrouwen brengt, dat ze alleen niet begrijpt hoe ze moet leven straks en waarom ze weg moet. Ze verblijven nu in detentiecentrum Zeist.
Ik app met wat politici nog, die zich achter de schermen hard maken, maar zal er iets gebeuren? De angst is groot, intens groot. Misschien moeten we zondag naar detentiecentrum Zeist, en daar met zoveel mogelijk mensen voor de deur gaan zitten en waken tot de maandag, want dat zou de dag van vertrek zijn. We weten het niet, ellendig is het wel. En voor ons maar een heel klein beetje, vergeleken met de paniek ín dat detentiecentrum. (aanvulling: Inmiddels heeft de staatssecretaris het gezin asiel verstrekt! Dat werd in de loop van de dag bekend.)

En dan start ook nog eens een nieuwe ronde crowdfunding voor mijn werk. Een totaal andere spanning, valt in het niet bij de grootsheid van de angst, maar toch. Zaterdag gaat er een website online, is er een feestje … Voor het derde jaar op rij vraag ik mensen om met me mee te doen. Er zijn zo vaak situaties die om inzet vragen – of dat nu een uitzetting is, een dodenherdenkings-moment, een snelwegkerk of een bombardement op Ghouta waar we niet meer wakker van leken te liggen. Doordat er vorig jaar zoveel mensen bij hadden gedragen aan de crowdfunding konden we samen zoveel realiseren. Door de bijdrages kon ik tijd maken, kon ik eraan beginnen. Doordat mensen hadden bijgedragen, waren ze betrokken en konden ze meedoen – op afstand of dichtbij. En nu ga ik dus weer om een bijdrage vragen en het is doodeng. Makkelijker kunnen we het niet maken. Ons asielbeleid blijkbaar niet, het gewone leven ook niet. Spanning in de buik voelen, is  blijkbaar onderdeel van het echte leven. Het betekent dat er iets op het spel staat en we doen het ermee.

Ik dacht aan deze titel: ‘makkelijker kunnen we het niet maken’ door de discussie van Jezus met zijn tijdgenoten. Dit staat er: ‘In die dagen raakten de Joden met elkaar in twist en zeiden: ‘Hoe kan Hij ons zijn vlees te eten geven?’ Jezus sprak daarop tot hen: ‘Voorwaar, voorwaar, Ik zeg u: als gij het vlees van de Mensenzoon niet eet en zijn bloed niet drinkt, hebt gij het leven niet in u.’

Jezus maakt het ook niet echt makkelijk hè? Dat zijn toch geen uitspraken Jezus? Iemands vlees eten, van iemand die voor je staat. Dat klinkt in die tijd mogelijk nog goorder dan in de onze. Mensenoffers zijn een gruwel en kannibalisme is evil. En komt voor. Waarom zegt hij nou niet: bij wijze van spreken, moet je mijn vlees eten. Of: ik bedoelde het niet zo, het is dichterlijke overdrijving. Het gaat erom dat je mijn ideeën tot je neemt. Waarom zo verrekte moeilijk doen. Zo lopen je tijdgenoten natuurlijk kotsend weg. En willen niks met je te maken hebben. Alsof JC geen volgelingen wil. Daar lijkt het op.

En dan is vlees eten nog niet het enige probleem. Bloed drinken is helemaal ziek. Nu. En toen ook al. Want dat deden andere volken wel, om de levenskracht van zo’n jong stierkalf je eigen te maken. Heidense gebruiken. Afgezworen door de Joden, die hun moraal hoog hadden. En niet aan bijgeloof deden, niet op die manier. Maar Jezus wrijft in dit soort vlekken, hij jaagt de mensen bij zich weg. Tenminste, als je mensen weg wil hebben, moet je dat zo doen. En dan al die kerken die proberen zoveel mogelijk mensen binnen te krijgen. Vreemd.

Eignelijk blijft alleen over wie echt iets wil en die door de dwarse woorden heenkijkt. Die realiseert dat dit offertaal is. Dat ze elk jaar met Pesach een lammetje offeren en samen eten, als voedsel voor onderweg. Een bevrijdingsmaaltijd die herinnert aan de uittocht. Wie het ziet, ziet het. Wie niet, die wil er niets mee te maken hebben.

Zal er zo zondag geprotesteerd worden tegen uitzetting? Misschien met grote woorden, waar sommigen van gruwen omdat ze vinden dat je respect moet hebben voor de overheid en haar asielbeleid? Als het erom spant, wordt het nooit gemakkelijk. Het is niet anders. Protest blijft ingewikkeld en brengt verdeeldheid, om hulp vragen bij een crowdfunding zal altijd angstig of in elk geval spannend zijn. Zo gaat het, makkelijker kunnen we het niet maken. Wel zonniger. En dat is er gelukkig ook. Een heel goed weekend.

Hier vind je drie tekstgedeeltes die Rikko vanochtend las.

Geschreven door

Rikko Voorberg

--:--