Standvastig

Rikko geeft op de vroege ochtend inspiratie om de dag bewust te beginnen. Hij leest om 6 uur de teksten uit een oud kerkelijk leesrooster en zo rond 7 uur deelt hij de gedachte die dan op-popt. Elke werkdag te lezen en te beluisteren.

Standvastig – PopUpGedachte woensdag 28 november 2018

Het waait buiten. Zo gauw ik mijn balkon op stap ben ik wakker. De rest van de stad nog niet, tenminste niet in mijn directe omgeving. Het oogt allemaal donkerzwart, hier en daar een lichtje op één van de balkons en ik huiver van de kou. Toch is het weldadig. Gewoon even blijven staan. Gewoon even geloven dat de koude wind wel tot je doordringt, maar je niet te pakken zal nemen.

Zo heb ik ook een periode koud gedoucht. Dat is een aanrader aan iedereen, al ben ik er ook alweer mee opgehouden. Uit luiheid en gemakzucht uiteindelijk, of omdat ik een poosje zo half ziekig was en dan heb je er ook geen zin in. Maar er zit iets bijzonders in. Omdat je dwars door je eigen weerstand heen fietst en achteraf je beter voelt dan ever. Het voelt zo intens levend. De huid tintelt, het bloed jaagt, je bent warmer dan na een hete douche maar dan doordat je lijf het overneemt. Ik zou zeggen: probeer het eens. Resultaat niet gegarandeerd, maar fijn is het wel.

Het is ook lekker omdat het een oefening is in jezelf overwinnen. Standvastigheid. En of je dat nu doet met de douche of met iets anders. Zelfoverwinningen hebben de neiging om intens prettig te zijn achteraf. Ze geven het gevoel van controle en grip. En dat is natuurlijk bedrieglijk, zegt mijn hoofd, want hoeveel controle en grip kun je nou hebben in het leven. En toch. Als ik leer dat niet alles wat ik vrees, het vrezen waard is, dan is mijn wereld ruimer geworden.

Vanochtend leert Jezus dit aan zijn leerlingen. Niet koud douchen, dat is een wat recenter fenomeen, douchen überhaupt, maar dit:

In die tijd zei Jezus tot zijn leerlingen: Zij zullen u vastgrijpen en vervolgen; zij zullen u overleveren aan de synagogen en gevangen zetten, u voor koningen en stadhouders voeren omwille van mijn Naam. Het zal voor u uitlopen op een getuigenis. Welnu, prent het u in, dat gij dan uw verdediging niet moet voorbereiden. Want Ik zal u een taal en een wijsheid geven, die geen van uw tegen­standers zal kunnen weer­staan of weerspreken. Ge zult zelfs door ouders en broers, door bloedverwanten en vrienden overgele­verd worden en sommigen van u zullen ze ter dood doen bren­gen. Ge zult een voorwerp van haat zijn voor allen omwille van mijn Naam; geen haar van uw hoofd zal verloren gaan. Door stand­vastig te zijn zult ge uw leven winnen.

Dat is niet echt een prettig vooruitzicht. Ik weet niet precies wie je anno nu moet volgen om in de bak terecht te komen. Oh ja, gaan demonstreren tegen Zwarte Piet om maar wat te noemen. Het kan je zomaar stokslagen opleveren en een hele hoop shit. Er zijn er die dachten: we gaan eens kijken wat er gebeurt als je daaraan meedoet en zich kapot schrokken.

Het staat hierboven allemaal vrij rustig, maar reken maar dat oerangsten het overnemen. Wij scheten al een beetje in de broek toen we vorige week met één van de vluchtelingen het kamp Moria binnengingen zonder toestemming. Je weet dat politie of militairen je hoogstens stijfschelden, je camerabeelden gewist willen zien en je foto’s van je telefoon van het kamp. Maar toch, ook dat is niet leuk. Omzichtig en voorzichtig, in elk geval het eerste half uurtje.

De standvastigheid aan het eind van dit fragment hè? Door standvastig te zijn zult ge uw leven winnen. Dat raakt wel aan een verlangen. Niet per se een verlangen om nu heel hard te gaan demonstreren en de bak in te moeten, maar wel om voor een zaak te staan waar je in gelooft. Of alleen al: de vrees af te leren en jezelf een beetje te trainen in keuzes die tegen de eerste behoeften ingaan en achteraf je tevreden kunnen laten doen voelen.

Je kunt tevreden zijn als je de maatschappelijke discussie hebt opgeschud, maar ook als je in plaats van netflix een avond een boek hebt gelezen en daardoor met een lichter gemoed en een rustiger lijf naar bed gaat. Of met regelmaat hebt gesport en dus je eigen weerzin hebt overwonnen.

Ik meen dat het een filosoof was die zei dat standvastigheid als een spier is die je moet trainen. Als je dat een poosje verwaarloosd moet je weer iets overwinnen om weer te beginnen. In kleine stapjes, niet overhaasten, niet overbelasten, dan ben je verder van huis. Rustig trainen. Ik vond het een mooi beeld.

Standvastigheid. Het verlangen van elk postmodern mens, die dichtbij het gevoel wil blijven, open wil staan voor van alles en nog wat, alles opnieuw wil overwegen en zich weigert te laten knechten door wat dan ook – maar die toch óók een mens uit één stuk wil zijn. En dan zou standvastigheid een beetje trainen best wel een goed idee kunnen zijn.

Hier vind je drie tekstgedeeltes die Rikko vanochtend las.

Deze rubriek heeft een eigen boek: Lazarus staat op. Daarin zijn de 25 mooiste ochtendgedachtes van de afgelopen tijd gebundeld en geïllustreerd door Joanne Zwart.

Lazarus staat op | Rikko Voorberg | Vuurbaak | ISBN 9789460050404 | € 17,95