Oneerlijke verdeling

Rikko Voorberg geeft op de vroege ochtend inspiratie om de dag bewust te beginnen. Hij leest om 6 uur de teksten uit een oud kerkelijk leesrooster en zo rond 7 uur deelt hij de gedachte die dan op-popt. Elke werkdag.

Oneerlijke verdeling – PopUpGedachte vrijdag zes oktober 2017

Het einde van de week nadert, de vrijdag vraagt nog één keer om aandacht en dan begint het weekend. Waar net iets meer rust zit, maar dat is straks. Eerst nog een dag te gaan. En ik lees, zoals elke ochtend. Om rust te houden in de ziel, om voordat de dag begint de stilte van de dag te gebruiken om te vragen wat wijsheid is.

Vanochtend schrijft Paulus aan zijn kerkje in Korinthe dat het relevant is om een goede eenheid te vormen. ‘wij zijn allen gedoopt in één Geest en daardoor één lichaam geworden’ zegt hij. Het is één ding om het verhaal van christendom als bevrijdend en moreel en zingevend te ervaren. Maar dan vervolgens optrekken met al die andere mensen die dat ook vinden – of om heel andere redenen toegetreden zijn – of waarvan jij dénkt dat ze om heel andere redenen toegetreden zijn, andere redenen dan jouw mooie pure bijzondere overtuiging. Met hen een beetje een eenheid gaan vormen omdat je het toch samen moet doen, dat is nog niet zo eenvoudig. Paulus stelt hier dat er absoluut geen onderscheid mag zijn tussen slaven en vrije mensen, tussen mannen en vrouwen en dat alles. Zonder aanzien des persoons, maar zegt hij: er zijn wel mensen waar je je voor schaamt en die moet je bijzonder zorgvuldig behandelen.

Dat had ik ook niet helemaal verwacht. Alsof het ok is dat je de ander gênant vindt. Maar het gebeurt. En hij vergelijkt het met het lijf. Dat heeft ook schaamdelen. Hoeven we ons niet voor te schamen, zeggen we tegen onze kinderen. Is hartstikke gewoon. Maar het heten wel schaamdelen, tenminste vroeger. Er zijn ook allerlei andere woorden voor, maar deze past even op vanochtend. Je hoeft je er niet voor te schamen, maar we behandelen ze wel zorgvuldiger dan andere delen. ‘De delen van ons lichaam waarvoor we ons schamen,’ schrijft Paulus ‘en die we liever bedekken behandelen we zorgvuldiger en met meer respect dan die waarvoor we ons niet schamen. Die hebben dat niet nodig.’ En hij maakt een één op één vergelijking met de community he? Dus de medemensen waarvoor we ons schamen zouden we, gezien hoe de dingen in ons lijf functioneren, met meer respect en zorgvuldiger moeten behandelen dan degenen die we niet gênant vinden. Of irritant, misschien. We breiden we de vergelijking wat uit.

‘God heeft het lichaam zo samengesteld dat de delen die het nodig hebben ook zorgvuldiger behandeld worden zodat het lichaam niet zijn samenhang verliest, maar alle delen elkaar met gelijke zorg omringen.’ Je moet dus zorgvuldig omgaan met degenen waarvoor je schaamte voelt, die je genant vindt, waar je je aan irriteert, anders komt het niet goed met het lijf, met de community. Oneerlijke, onevenredige aandacht is nodig om tot dezelfde zorg voor iedereen te komen.

Al weer een paar jaar geleden was na de rel in Leiden en de Facebookpagina Benno L. welkom in onze straat deze ex-zedendelinquent vaste bezoeker van de PopUpKerk. Dat was spannend en zorgde voor wel wat gesprekjes in de groep maar het ging goed en voelde bijzonder dat het bij ons kon. Nog steeds ben ik dankbaar dat hij bij ons wilde zijn want je wist opeens waar je voor bestond, dat je een functie had en werkelijk iets relevants had toe te voegen. Er was geen andere plek waar hij niet dader of cliënt of patiënt was. En het was spannend maar we waren ook trots en blij als kleine PopUpKerk-community. Toen hij na een jaar afscheid nam omdat hij ging verhuizen, ver weg van de Randstad, zeiden we een paar weken later tegen elkaar: Dit was een uitdaging en een mooie tijd. We hebben het ingewikkeld gevonden en zijn er door gegroeid. Maar dit kon nog een beetje heroïsch voelen. Wat zou de next-level uitdaging zijn? Waarschijnlijk dit: werkelijk een community vormen met iemand die je net een klein beetje irritant vindt, de hele tijd. Dat! Daar zit Paulus zijn oproep. Net een beetje irritant, jeuk en aandacht – en dat niet negeren want het is een signaal van het lijf. Er is dan ook echt aandacht nodig.

En je bent niet automatisch degene die de ander meer aandacht moet geven omdat het nodig is voor de samenhang van het lijf. Soms ben je zelf degene die het nodig heeft. Ben je een beetje de Benno L. waarover discussie ontstaat, niet openbaar maar je weet het. En dat is minstens zo ingewikkeld. Om dan ‘zorgvuldiger en met meer respect behandeld te worden’. Maar gewoon net als de anderen willen zijn, maakt een vreemd lijf. Een hele serie handen is geen lijf, een serie voeten ook niet. Die ongelijke verdeling is keihard nodig om tot samenhang te komen. Of je nu meer zorg moet geven of meer krijgt – het gaat niet om jou. Het gaat om de eenheid. Of het geven om elkaar. Het gaat weer om de liefde dus, en die is nooit eerlijk. Dan zou het geen liefde zijn. 1ç

2 Koningen 23:36 – 24:17

1 Korintiërs 12:12-26

Matteüs 9:27-34