Zeg het maar

Rikko geeft op de vroege ochtend inspiratie om de dag bewust te beginnen. Hij leest om 6:00 uur teksten uit een oud kerkelijk leesrooster en zo rond 7 uur deelt hij de gedachte die dan op-popt. Elke werkdag. 

Zeg het maar – PopUpGedachte woensdag 16 januari 2018

Het is een uitzonderlijke kwaliteit. Kunnen luisteren. Er zijn een paar van die mensen, waarvan je weet: daar kun je je verhaal vertellen en er volgt geen mening. Er komt niet een reactie met; oh ja, zoiets heb ik ook wel eens meegemaakt en dat er dan een voorbeeld komt van totaal iets anders. Er zijn er maar weinig die kunnen luisteren om het luisteren zelf. Ik vind dat een grootse kwaliteit en denk vandaag dat het misschien een heel spirituele kwaliteit is. Die misschien wel geoefend zou kunnen worden. En dat dit wel eens heel goed zou kunnen zijn voor onze wereld.

Als ik ’s ochtends in deze vroegte, buiten alles nog donker, binnen alles nog stil . Als ik de teksten lees, zoals ze vanochtend op dat oude katholieke leesrooster staan, teksten voor elke dag van het jaar, vraag ik me meteen af waar de sleutel zit. Welke zin draagt genoeg in zich om uit te pakken en om te zetten tot een gedachte die raakt aan het leven van vandaag. Maar is dat wel luisteren?

Terwijl het dus vanochtend gaat over luisteren. Over een jonge Samuël die door zijn moeder achtergelaten is onder de hoede van de priester om zijn leven te wijden aan de tempel. En die dan ’s nachts zo concreet een stem hoort die hem roept dat hij denkt dat de dienstdoende priester hem heeft geroepen. Als een soort vergoeilijking staat er dan bij: ‘er klonken in die tijd zelden woorden van de Heer en er braken geen visioenen door’. Toch lief van zo’n schrijver, hij geeft dat tempeljochie wat krediet.

En ik weet niet hoe het met jouw tijd is maar in de mijne klinken geen woorden van de heer en visioenen? In onze tijd hebben managers het over visioenen en zijn invallen iets voor kunstenaars en start-up ondernemers die het licht hebben gezien. Ook voor ons dus de vergoelijking en het begrip, zogezegd. Scheelt weer toch?

Maar werkelijk luisteren. De mogelijkheid openhouden. Niet voor een bulderstem uit de hemel, die fysiek hoorbaar je naam uitspreekt. Maar luisteren naar de tekenen van je omgeving, de onuitgesproken vraag die er ligt aan je adres op je werk, thuis, van vrienden. Beginnen te luisteren zonder meteen een mening te vormen of het bij je past, wat jij er dan mee moet of je het wel kunt en wilt en of er dan misschien ook eens een keer iemand naar jóu wil luisteren! Oordeelloos luisteren. Wat die eenling kan die je kent en die je hoogacht omdat hij of zij nou eenmaal goed kan luisteren. Dat dan zelf doen. En dat dít spiritueel, gelovig, christelijk leven is – of je jezelf nu christen noemt of niet.

Dit zegt de Psalmenschrijver vanochtend: ‘Geschenk en offerande hebt Gij nooit verlangd, maar wel hebt Gij mijn oren voor uw stem geopend. Gij vraagt geen brandoffer, geen zoenoffer van mij;’ Vet mooie zin en kan zomaar een opluchting zijn voor mensen met een religieus verleden. De religieuze handelingen kunnen worden vergeten, ze zijn niet gevraagd noch verplicht, nu niet, nooit niet. Toen was het offeren, dat kan nu zomaar het verplichte kerkgaan, het verplichte vrijwillig je inzetten voor een ander, de verplichte financiële bijdrage, de verplichte stille tijd, whatever. Er wordt niet om gevraagd door de Eeuwige, door die aanwezigheid in en achter en om alles heen. Er zijn geen voorwaarden. Hij (of zij of onzijdig of majesteitsmeervoud) heeft iemands oren geopend voor de stem.

En dan vervolgt de psalmschrijver: Dus zei ik: ja, ik kom, zoals van mij geschreven staat: dat ik uw wil volbreng. Mijn God, dat is het wat ik wil. Uw wet staat in mijn hart geschreven. Aan velen heb ik uw rechtvaardigheid bekendgemaakt, ik hield mijn lippen niet gesloten, Heer, Gij weet het. Nooit heb ik uw rechtvaardigheid verborgen in mijn hart.’

Als het dan gaat over luisteren en de stem horen, gaat het niet allereerst om iets als: jij bent ok, ik ben ok. Of: hou van jezelf dan komt alles goed. Niet eens: hou van je naaste, of je familie of focus in het leven zodat je wel het potentieel wat je in je hebt realiseert. Het is het allemaal niet. Rechtvaardigheid. Dat is het resultaat van luisterend leven. Dat er meer recht gedaan wordt. Aan het goede. Omdat het goede zo vaak geslachtofferd wordt op meningen en in compromissen en zogenaamd realisme – je moet wel reëel blijven he? – onderop de stapel verdwijnt. We willen eerst wat bereiken en daarna gaan we wel kijken of we ook nog goed kunnen doen.

We zijn niet gevraagd om mensen te worden die iets bereiken. Niet volgens deze teksten. We zijn niet gevraagd om er iets van te maken – om ergens iets van te maken. Maar er fluistert een stem door de wereld op zoek naar luisteraars, die hun eigen belangen en ideeën even willen parkeren. Die van een fragment van een stem niet meteen een interessante PopUpGedachte willen maken om ‘sochtends vroeg te verspreiden en daar dan likes voor te krijgen. Maar die luisteren. Echt luisteren. En dan de wereld anders zien. Met als resultaat dat er meer recht gedaan wordt. Aan van alles. Aan de Maker. Aan jezelf. Aan de ander. Tijd om wat meer nog te luisteren. Interessante oefening voor de woensdag. Goeds!

Hier vind je drie tekstgedeeltes die Rikko vanochtend las.