Ga naar submenu Ga naar zoekveld

Wat Rob te zeggen heeft over het geven van 'tienden', kinderlijk geloven en Satan

Moet je echt je tienden geven in de kerk? Is 'kinderlijk geloven' hetzelfde als blind vertrouwen? En waarom noemt Jezus zich eigenlijk 'Mensenzoon'? Rob beantwoordt vandaag wat vragen van lezers.

Deel:

Ik kreeg een vraag van James Salowry:

Wat is jouw mening over een ‘kinderlijk geloof’? Ik hoor veel mensen dat gelijkstellen aan blind vertrouwen… Maar dat is niet anders dan SS-bewakers bij de nazi’s, vind ik.

Er is een verschil tussen kinderlijk en kinderlijk. Je gebruikt het woord kinderlijk als in ‘eenvoudig, onschuldig’ maar wat je beschrijft is kinderlijk als in ‘kinderachtig, kinds’. Kinderachtig is: niet in staat zijn om volwassen te worden, weigeren om verantwoordelijkheid te nemen voor je leven, domweg degene volgen die de leiding heeft en doen wat je wordt opgedragen, zonder je af te vragen of het juist en goed is. Kinderachtig is anderen de schuld geven, de slachtofferrol spelen, volhouden dat de wereld draait om jou en jou alleen.

Kinderlijk is iets heel anders. Toen Jezus het had over geloven als een kind, had hij het over openstaan voor nieuwe mogelijkheden, je kunnen laten verrassen, volledig in het hier en nu zijn. Dat is wat alle grote denkers en verlichte en volwassen mensen verbindt – zij hebben deze puurheid over zich. Als ze tot je spreken, dan ben je je bewust van de oprechtheid en transparantie van wat ze zeggen, want ze doen niet alsof en ze spelen geen spelletjes. Ze zijn niet bitter of cynisch, zelfs al hebben ze van dichtbij gezien hoe wreed de wereld kan zijn, want ze hebben iets anders geproefd, iets goeds, iets wat vertrouwd kan worden.

Kinderlijk heeft niets te maken met blindelings vertrouwen, het gaat over het soort vertrouwen dat daadwerkelijk je hart kan veranderen, het soort waarop je kunt vertrouwen om je leven te veranderen.

Jezus als ander soort zoon van God

De volgende vraag is van R. Hocking:

Wat bedoelt Jezus als hij zichzelf de Mensenzoon noemt? Waarom lijkt hij dit te verkiezen boven Zoon van God.

Goede vraag! Weet je wat zoon van God betekent?

Mens. Man. Persoon. Kerel. (Soort van.)

Vergeet niet dat zoon van God een bekende term was al lang voordat Jezus op het toneel verscheen. De Romeinse Caesars geloofden dat zij godenzonen waren, vanuit de hemel gezonden om een wereldomvattend rijk van vrede en welvaart te brengen. De manier waarop ze die vrede vestigden, was echter door te veroveren en te executeren wie hen tegenwerkte. (Dit waren de mensen die het kruis als martel- en executiewerktuig uitvonden…)

Dus toen Jezus langskwam, werd hij natuurlijk zoon van God genoemd, want dat is de term die mensen gewend zijn te gebruiken voor een krachtige leider. Hij ontkent het niet, maar de term die hij keer op keer gebruikt is Mensenzoon.

Ik denk dat Jezus dat dit natuurlijk met opzet deed. Hij gebruikt doelbewust een andere term om te benadrukken dat hij een ander soort leider is, een ander soort redder, een ander soort zoon van God. Hij komt niet met militaire overmacht, maar omhelst wie ziek en hulpeloos is, hij komt de stad niet binnen te paard, maar op een ezel gezeten, hij huilt.

Hij komt in zijn volle menselijkheid om ons te helpen om volledig mens te zijn.

Je geeft, want dat schenkt vreugde

Ik kreeg ook een vraag van Shawn:

Kun je ons alsjeblieft helpen om goed zicht te krijgen op het geven van tienden!

Een vrouw uit mijn gemeente vertelde me eens dat ‘zolang je je tienden geeft, God je zal zegenen’. Alsof, wanneer ik zou ophouden met het geven van de tienden, God zijn zegen zou inhouden en zodoende, op een bepaalde manier, mijn leven zou vervloeken. En als dat waar is, dan gaat het geven van tienden niet over het geven met een dankbaar hart; dan gaat het over geven met een pistool tegen je hoofd. Wat mij niet erg oprecht lijkt. Dat is meer een achterhaald concept van een of andere stam. Help!

Ik ken God als een gemeenschap van oneindige vrijgevigheid en overvloedige creativiteit. (Daar komt het begrip drie-eenheid vandaan… God is een relatie, een gemeenschap. En daarom hunkeren wij naar verbinding met anderen – wij weerspiegelen het beeld van God die een relatie is.)

Daarom spreekt Jezus zo vaak over dienen: dienen gaat over waar jouw zwaartepunt ligt. Sommige mensen denken alleen aan zichzelf, en hun zwaartepunt is dus zo groot als zijzelf zijn. Hun leven is dan ook niet eens zo heel interessant, want het is niet groter dan zijzelf. Maar wanneer je geeft en liefhebt en dient en je je inzet voor het welzijn van anderen, ben je verbonden en breidt je zwaartepunt zich uit. Je bent vol leven en je hart opent zich naarmate je leven groter wordt.

Je wilt in harmonie leven met God, je wilt dat jouw leven meegaat in die flow, anders had je die vraag niet gesteld. Dus dit is onze uitdaging: leven in die flow met God waarin jouw zwaartepunt zich steeds verder uitbreidt, waarbij je steeds meer vreugde ervaart terwijl je wereld groter wordt en meer met elkaar verbonden is.

Als je hier een pistool-tegen-je-hoofd-regel van maakt, schiet je het doel voorbij. Het doel is natuurlijk vreugde. Vreugde ontstaat waar je in harmonie leeft met het wezen van de werkelijkheid, je zult natuurlijk alles willen doen om jezelf daarop af te stemmen. Als je deel uitmaakt van een gemeenschap, dan geef je je geld en tijd en energie, omdat daar de vreugde is. Je zet je in voor het welzijn van anderen omdat daarin vreugde is. Je geeft wat en hoe je kunt, omdat dat je vreugde brengt.

En als je zo leeft, zijn percentages het laatste waarom je je druk maakt.

Waar christenen al enkele eeuwen van proberen te herstellen

Logzie stelde me de volgende vraag:

Ik heb een soort grappige vraag voor je. Wat is er veranderd in het judaïsme (vanuit het perspectief van een volgeling van Christus) na het leven en sterven van Jezus? Want vanuit mijn beoordeling was Jezus volledig joods. Dus hoe is de vroege kerk losgeraakt van het judaïsme? Dit vraag ik als een jood die in Jezus geloofd. Hoe wisten ze welke joodse tradities en wetten ze moesten blijven volgen en welke ze naast zich neer konden leggen?

Dat is niet bepaald grappig, het is eerder tragisch. Al in het begin raakte de christelijke traditie in een aantal belangrijke opzichten afgesneden van onze joodse wortels en we proberen al zo’n duizend jaar daarvan te herstellen. Er is een aantal boeken geschreven over dit onderwerp, ik raad je Marvin Wilsons boek aan, getiteld Our Father Abraham.

Met betrekking tot je vraag hoe ze wisten welke wetten ze moesten houden en welke niet, dat is een van de kernvragen van het Nieuwe Testament. Voor een goede uitleg over hoe dat allemaal ging, zou je het boek van Thomas Cahill kun lezen The Desire of the Everlasting Hills [in het Nederlands verschenen onder de titel Jezus en de wereld in die dagen].

Commentaren in de lijn van Rob

Marc Genty vraagt:

Is er een commentaar op de Bijbel dat je me kunt aanraden? Ik gebruikte New Interpreters, maar ik ben op zoek naar iets wat meer in lijn is met de dingen waarover jij schrijft.

Ik zou je de serie van Tom Wright willen aanraden over het Nieuwe Testament [in het Nederlands verschenen als Paulus voor iedereen, Lucas voor iedereen, enz]. Volgens mij is hij nog bezig met een aantal nieuwe commentaren, daarvan zal ik je op de hoogte houden in deze serie.

Me-is-that-me-is stelde ook een vraag:

In het traditioneel christelijke gedachtengoed en lesstof over God en de bezigheden van God, lijkt God beperkt te zijn tot één streek en één volk. Was God dan niet overal actief? En als dat wel zo is, waarom zijn wij dan zo beperkt tot een beschrijving van God die gebaseerd is op de gezichtspunten van één natie?

Eigenlijk is dit het tegenovergestelde van hoe ik het historische christelijke denken bezie. De kracht van het Bijbelse verhaal is dat het de nadruk legt op Gods aanwezigheid overal. Daarom vond dit verhaal over deze bijzondere groep mensen zo’n weerklank – in hun contacten met deze God vang je een glimp op van een God die zo anders is dan alle andere goden, omdat deze God niet beperkt is tot één volk, of plaats, of streek, of land. Denk bijvoorbeeld aan Psalm 24 Van de HEER is de aarde en alles wat daar leeft, of Genesis 12 Door jou zullen alle volken op aarde gezegend worden.Het universele karakter van dit bijzondere verhaal maakt dat het zoveel mensen raakt, het geloof dat deze God de God is van iedereen en dat hij niemand voortrekt.

Dat is in feite een van de centrale thema’s in de Bijbel: zo gauw een groep of stam denkt dat God alleen van hen is, komt er iemand van buiten de stam die korte metten maakt met zulke veronderstellingen.

Wat moet ik nog geloven van Satan?

Superkellbell vraagt:

Je stipte een keer het onderwerp satan kort aan, en wees erop dat dat woord tegenstander betekent. Het heeft lang geduurd en het heeft me veel studie gekost voor ik kon stoppen te geloven dat Satan een gevallen engel was die verantwoordelijk was voor de muziekleiding. Als ik dit zou opbiechten aan mijn christelijke vrienden en familieleden, zouden de meesten ervan overtuigd zijn dat ik niet langer een christen ben. Maar mijn vraag is: hoe zou je uitleggen wat satan is?

Dus volgens jouw vrienden en familie moet je in Satan geloven om een christen te zijn?

Dat is raar. Voel je vrij om tegen hen te zeggen dat ik dat heb gezegd.

En wat Satan betreft, geloof je dat er kwaad is in de wereld? En dan niet een vaag soort de-dingen-gaan-niet-zoals-ze-zouden-moeten-gaan-kwaad, maar reëel, krachtig kwaad. Ik wel. Ik heb te veel gezien om iets anders te geloven. Geloof ik nu in een kerel in een rode maillot met een hooivork? Nee. Geloof ik in een echte geest/lichaamloze kracht, gericht tegen alles wat goed en juist is in deze wereld? Ja. Geloof ik dat er een conflict gaande is tussen deze verschillende krachten in andere dimensies/domeinen die op deze inwerken en die beïnvloeden? Ja.

Jezelf beter voelen is een verkeerd spoor

De volgende vraag is van Plummercor:

Waarom is het zo dat, hoe meer ik ontwikkel of toeneem in kennis, ik volgens denk dat ik ook ‘beter’ word? Hoe kan het nou dat ik zo open en toch zo gesloten ben?

Omdat kennis opgeblazen maakt, zoals de Schrift zegt. Je hersenen vormen een geweldige dienstknecht maar een vreselijke god. Daarom draait het om de liefde, dat is de essentie, het allerbelangrijkste. Ben je liefdevoller dan voorheen? Ben je guller? Ben je eerlijker? Ben je eerder geneigd om te vergeven? Pieker je minder? Heb je meer vrede met jezelf en met anderen?

Als je niet een beter mens bent, volwassener, meer zoals Jezus ons leert om te zijn, dan ben je niet ‘ontwikkeld’. Je hebt gewoonweg wat nieuwe feitjes geleerd die je het gevoel geven dat je slim bent. En dat is niet echt interessant. Het is meestal zelfs irritant.

Jezus heeft het over vruchten – dat je in feite een persoon wordt die op een bijzondere manier aanwezig is in de wereld. En je hoeft helemaal niet uitzonderlijk intelligent te zijn om dat te worden. Gewoon open en nederig en bereidwillig.

Tot slot een heleboel vragen waar jij antwoord op moet geven

Nornirongooner vroeg tot slot:

Dus dit is mijn probleem: ik geloof en ik denk dat ik mezelf nog steeds een gelovige noem. Maar ik worstel met de Bijbel, op verschillende niveaus. Ik denk dat mijn probleem hierop neerkomt: ik leef in de moderne, Westerse wereld en de Bijbel is in wezen een Oosterse, antieke verzameling boeken. Soms worstel ik om het verband te zien met mijn moderne leven en de problemen die dat geeft. Niet echt een vraag, geloof ik, maar goed, daar is-ie. Dank.

Dat is alles wat er speelt? Of is er nog meer aan de hand? Is het leven alleen beperkt tot de fysieke, materiële wereld en als je sterft: dat was dat, game over, verder niets? Weet je dat absoluut zeker, heb je bewijsmateriaal, getuigenverklaringen, gegronde beweegredenen dat er verder niets meer is? Ben je compleet ervan overtuigd, zonder een greintje twijfel, dat je geen geest of ziel in je hebt, dat je gewoon maar de optelsom bent van je bloed en cellen en neuronen en botten?

Of heb je het gevoel dat er meer is in het leven? En als je dat hebt, hebben anderen dit gevoel ook gehad? En als er anderen waren die dat gevoel hadden, hebben ze er weleens over gepraat? En als ze erover hebben gepraat en misschien zelfs erover geschreven, zijn er dan een paar dingen die ze gezegd hebben die miljoenen mensen inspirerend en bevrijdend vonden? En als je die woorden zou kunnen lezen, zou je daarin geïnteresseerd zijn?

Dit blog werd eerder gepubliceerd op 18 januari 2017

Geschreven door

Rob Bell

--:--