Samuel Lee: ‘Ik leerde van Brian McLaren dat er een ander christendom mogelijk was’

Rond 2007 ging ik door een grote spirituele shift in mijn christelijke denken. Als onafhankelijke pinkstervoorganger had ik mijn zogenaamde hoogtepunt bereikt. Ik leidde een gemeente van ongeveer 350 à 400 leden met dynamische kerkdiensten, had veel kerken gesticht in andere delen van de wereld en was ook actief onder de migranten in Nederland. Rond het jaar 2000 zat ik volop in de apostolische beweging en richtte met een aantal vrienden DNA op: the Dutch Network of Apostles. Zo hoopten wij de bediening van apostelen in Nederland tot leven brengen.

Manipulatie, hebzucht, luxe

Hoewel ik betrokken was bij al deze activiteiten, werd ik geleidelijk depressief. Niemand merkte of zag het omdat ik het goed kon verbergen. Maar ik werd me er steeds meer van bewust dat mijn preken niet altijd overeenkwamen met de werkelijkheid. Ik merkte ook dat sommige evangelisten en apostelen overdrijven: met hun campagnes, getallen van bekeerlingen, aantal genezingen en de juiste manier van rapporteren over deze genezingen, enzovoorts. Ook viel mij de manipulatie op, de hebzucht en een overdreven luxueuze levensstijl. Verder zag ik dat deze leiders weinig begrip toonden voor andere christelijke kerken en denominaties – andersom was dat trouwens ook zo, er was weinig toenadering naar elkaar.

Helaas was ik zelf ook een korte periode onderdeel van wat ik hierboven heb beschreven. In die tijd betekende succes voor mij een grote kerk, massale conferenties en luidruchtige prediking. Diep in mijn hart wilde ik natuurlijk beroemd worden. Maar waarvoor eigenlijk of beter nog: voor wie?

Ik verlangde naar rust

Ik was mezelf niet meer, ik was ver afgedwaald van mijn oorspronkelijke idealen om mensen te helpen en te staan voor de mensen die geen stem hebben. Dat maakte dat ik steeds depressiever werd. Ik verlangde letterlijk naar rust en stilte in plaats van bijvoorbeeld luidruchtige gebedsavonden. In mijn gemeente, waar de leden grotendeels uit West-Afrika en de Filipijnen komen, is stilte moeilijk te vinden. Daarom abonneerde ik me stiekem op de gebeds- en meditatiepodcasts van Jezuïeten en Anglicanen.

Op een gegeven moment kwam ik tot de conclusie dat het beter was om te stoppen met het voorgangerschap en verder te gaan met mijn leven.

Totdat ik Brian McLaren tegenkwam!

Het eerste boek dat ik van hem las was A Generous Orthodoxy met een lange subtitel die beweert dat Brian tot alle christelijke denominaties behoort en niet een. Zijn boek gaf mij weer hoop: er is een ander christendom mogelijk, waar we niet oordelen, maar welkom heten en waar we geen masker hoeven te dragen, maar onszelf kunnen zijn.

Ik verdiepte mij verder in Brian en zijn werk en las toen zijn trilogie A New Kind of Christian, The Story we Find Ourselves In en The Last Word and the Word After that. Ik kreeg meer hoop en werd geïnspireerd door Brian en zijn kijk op het christendom. Ik ben het niet altijd met Brian eens, maar ik vond zijn boeken maar ook zijn persoonlijkheid vooral oprecht en eerlijk.

Onbeantwoorde vragen

Als pinkstervoorganger begon ik blogs te schrijven over A New Kind of Pentecostalism (dit is uitgegeven in boekvorm) en over sociale gerechtigheid. Inmiddels werden Brian en ik goede vrienden, wij ontmoetten elkaar paar keer en in 2009 heb ik hem uitgenodigd naar Nederland. Natuurlijk waren sommige conservatieve vrienden, medechristenen, niet blij met mijn vriendschap met Brian, omdat ze Brian te liberaal en progressief vinden.

Maar jonge christenen in het Westen verlaten de kerk en ook het geloof omdat ze dezelfde vragen hebben als ik had. Ik ontmoet wekelijks mensen, meestal Nederlandse of in ieder geval mensen uit het Westen, die niet meer willen geloven. Zij hebben vragen die het traditionele christendom niet wil of kan beantwoorden. Vragen omtrent wetenschap, natuur, milieu, gerechtigheid, inclusiviteit, migratie, verdeeldheid onder christenen enzovoorts. Brian Mclaren heeft niet alle antwoorden, (gelukkig niet) maar kan wel een inspiratie zijn juist voor deze mensen die overwegen het geloof te verlaten.

Theoloog des Vaderlands Samuel Lee is verbonden aan de Vrije Universiteit, Faculteit Religie en Theologie. Hij is oprichter van de Foundation Academy of Amsterdam. Deze organisatie biedt academisch onderwijs op het gebied van mensenrechten, sociale wetenschappen en theologie.