Ga naar submenu Ga naar zoekveld

Sterk verhaal

Rikko geeft op de vroege ochtend inspiratie om de dag bewust te beginnen. Hij leest om 6 uur de teksten uit een oud kerkelijk leesrooster en zo rond 7 uur deelt hij de gedachte die dan op-popt. Elke werkdag te lezen en te beluisteren.

Deel:

PopUpGedachte woensdag 8 mei 2019 – Sterk verhaal

Het is zo ergens na zessen. En het is stil. Geruis van een snelweg, gekwetter van vogels, maar dat accentueert alleen de stilte. Er gebeurt nog niks in de stad, zo lijkt het. Naast me op tafel staat een kop heet water, ik stommel mijn bed uit na de wekker, kook water, trek iets aan en stap mijn balkon op. Daar onder de hemelkoepel wordt ik pas een beetje wakker en besef ik de kleinheid, de tijdelijkheid van mijn bestaan, dank ik uit de grond van mijn hart voor de plek waar ik woon, het leven dat er is, voor gezin, voor tijd.

Nooit heel geconcentreerd overigens. De gedachten dwalen ook weer af. Naar werk, naar de projecten van vandaag, naar wat er moet gebeuren. Ik moet mezelf er altijd weer een beetje bij de haren bijslepen om te zijn waar ik wil zijn. Want ik wil nergens anders dan hier zijn, op dit balkon, met deze vogels, onder deze grijsblauw lucht.

Binnen lees ik de teksten van de dag. Op zoek naar betekenis. Het gaat over de eerste tijd na Pasen. Na kruisiging, na opstanding gaat het verhaal verder. Er worden volgelingen van Jezus opgesloten, gestenigd soms vanwege godslastering – een volksgericht. Én leerlingen verspreiden zich door heel het land. Bijvoorbeeld Filippus:

Zo kwam Filippus in de stad van Samaria en predikte daar de Messias.
Filippus' woorden oogstten algemene instemming toen de mensen hoorden wat hij zei en de tekenen zagen die hij verrichtte. Uit vele bezetenen gingen de onreine geesten onder luid geschreeuw weg en vele lammen en kreupelen werden genezen. Daarover ontstond grote vreugde in die stad.

Ik denk meteen bij zo’n tekst dat ik daar dus niks aan heb, want dat doe ik dus niet; onreine geesten onder luid geschreeuw wegjagen. Het zou een mooie boel zijn. Hier brengen we mensen met stemmen in hun hoofd naar de daartoe geëigende instellingen en voor lammen en kreupelen vragen we PGB aan. Sommige lammen komen me met hun brommobiel voorbij sjezen in de ochtend. Nog steeds klote, hè. Maar de situatie is wel veranderd. Je ligt er niet meer zo uit als toen. Je bent niet meer zo afhankelijk als toen. Het is niet meer dat mensen denken dat je door de Goden gestraft bent. Het is anders.

Ik snap wel dat ze er blij van worden. Zo’n wonderdoener in je stad. En ik vraag me dan af wat voor blijdschap. Is het de lol van het circus? Een rondreizende rariteitenshow. Kan echt superleuk zijn, hè. Beetje griezelen, beetje grappen, en ontspannen weer aan je nieuwe week beginnen. Of is het iets anders? Wat deze Filippus doet is wat Jezus deed, hè? En die hadden ze met elkaar in een vlaag van verstandsverbijstering (vergeef het hun, ze weten niet wat ze doen) gruwelijk laten executeren door de Romeinen. Terwijl de man een genezend wereldwonder was. En nu blijkt dat de geest van die man, de handelingen van die man en het hoopgevend verhaal van die man bij lange na niet dood is. Sterker nog, het verspreidt zich. En je komt van die mensen tegen als Filippus die het nu ook doen. En dat is fantastisch voor de zieke en familie en hoopgevend dankbaarstemmend voor de rest. Want dat hoor ik, denk ik, in de vreugde, de diepe hoopvolle spirituele vreugde: blijkbaar heeft de eeuwige ons niet in de steek gelaten, de hemel heeft omgezien naar het gewone volk en raakt de lammen en kreupelen aan via heel gewone mensen. Je zou bijna denken dat we iets goeds hebben gedaan. Waar hebben we dat aan verdiend? En dat is een raadsel. Het lijkt meer een soort wilsbesluit van de eeuwige. Zo van: Het is mooi geweest, ik besluit mij om deze planeet te bekommeren en wel zo: door mensen zonder macht en aanzien de wereld in te sturen met een verhaal dat werkt. Letterlijk. Dat hoop geeft, verlost, dat bevrijd van angst voor overheden, instituten, toekomst en angst voor de eigen schuld.

Het verhaal van de man van Nazareth, wat Filippus brengt is blijkbaar een sterk verhaal. Als zulke vreugde ontstaat, dan is het een sterk verhaal. En dat heeft alles te maken met de handelingen die erbij horen. De wonderbaarlijke genezingen van die tijd. Dan is dit het principe maar voor vandaag. Wat ik eruit afleidt. Dat het verhaal dat ik breng en geloof – soms geloof of meestal geloof – gepaard moet gaan met handelingen die ervan spreken. En ik ben Jezus van Nazareth niet. Jij ook niet. Zo consequent doordrongen van die goedheid in woorden en daden wordt het niet in mijn leven in elk geval.

Maar besluiten dat het ook mijn taak is om de handeling te zoeken die gepaard gaat met je verhaal, dat is essentieel. En dat hoeft niet per se wonderlijk. Dat kan ook lullig en klein. Van de keuze van je inkopen, tot de gastvrijheid aan je tafel, van de keuze voor je baan als voor de keuzes die je dagelijks maakt in je baan. Een sterk verhaal heeft een bedding nodig van daden, probeersels, initiatieven waarbinnen het kan gaan stromen. En anderen. Anderen die meegaan op die weg, die je inspireren, die je voorgaan. Die heb je altíjd nodig.

Goeds!

Hier vind je drie tekstgedeelten die Rikko vanochtend las.

afbeelding
afbeelding.

Rikko Voorberg (38) is theoloog, schrijver, ‘activist/kunstenaar’ en initiatiefnemer van o.a. ‘We gaan ze halen’.

Wil je betrokken raken bij het werk van Rikko? Kijk dan hier.

Geschreven door

Rikko Voorberg

--:--