Ga naar submenu Ga naar zoekveld

Waarom ik mijn 4-jarige dochter de waarheid over Sinterklaas vertel

Christine is verbaasd over de Sint-strategie van veel ouders, die zich in allerlei bochten wringen om hun kroost te laten geloven dat Sinterklaas echt bestaat. Ze vraagt zich af waarom niet meer ouders de waarheid over de Goedheiligman vertellen.

Deel:

‘Hoi, ik ben op zoek naar een boek over het verhaal van Sinterklaas voor mijn dochter van vier.’ ‘Je bedoelt over hoe hij met de stoomboot met pakjes naar Nederland komt?’ ‘Eh, nee, meer over wie hij was, wat hij heeft gedaan en waarom we dat nog elk jaar vieren.’ ‘Oh, het échte verhaal van Sinterklaas?’ De boekhandelaar zoekt in de computer. ‘Nee, helaas, dat hebben we niet.’

Al voordat ik kinderen kreeg, vroeg ik me af hoe ik dat later zou doen met Sinterklaas. Het verbaasde me in wat voor bochten sommige ouders zich wringen om het geloof in Sinterklaas bij hun kinderen te voeden. Waarom zou je niet gewoon de waarheid vertellen?

Nu ik een dochter van 4 heb, ontdek ik dat maar weinig mensen dat doen. Alles wordt in het werk gesteld om kinderen te laten geloven dat het werkelijk waar is en dat het vooral gaat om het krijgen van cadeaus.
Begrijp me niet verkeerd: ik vind het Sinterklaasfeest geweldig. Wekenlang ben ik zoet met het uitzoeken van cadeautjes en broed ik op mooie taalvondsten voor gedichten. Mijn liefde voor cadeautjes en taal komen samen, ik haal m’n hart op!

Waarom is het verhaal van Sinterklaas vergeten?

Toch staat de betekenis van het verhaal voor mij voorop: het delen en omzien naar elkaar. Net zoals bij Sint Maarten. Over hem kon ik overigens zonder problemen een mooi voorleesboek vinden, dat vertelt over Martinus die zijn mantel deelde met een arme man. In het boek wordt zelfs uitgelegd dat het Sint Maartensspel -met een bibberende man in de sneeuw en Sint Maarten te paard die zijn zwaard trekt- niet echt is, maar: een spel. En hoe die betekenis het zo waardevol maakt om het elk jaar weer te vieren.

Helaas zie ik dat die betekenis van Sinterklaas door de commerciële kant wordt overschaduwd: het gaat meer om krijgen dan om geven. Het verhaal van de bisschop die ongezien uitdeelde van zijn bezit aan mensen die het nodig hadden, is vergeten.
Daarbij zie ik er de lol niet van in om mijn kind te laten geloven dat er werkelijk een oude man op een schimmel met Pieten over ons dak loopt. Dat die Pieten door onze schoorsteen naar beneden komen zeilen en echt in onze huiskamer komen om schoenen te legen en cadeautjes en pepernoten te brengen.

Ik weet het: de hele samenleving doet eraan mee. We sturen niet alleen Sinten en Pieten de straat op, maar zenden iedere avond een heus Sinterklaasjournaal uit, waarin het hele feest steeds in duigen dreigt te vallen. Als je niet uitkijkt, vallen er meerdere speelgoedcatalogi door je bus als hulp bij het opstellen van je verlanglijst. Ik vind het geen wonder dat sommige kinderen wekenlang gespannen zijn.

Geloof is geen voorwaarde om op te gaan in de magie

Ik heb me wel afgevraagd of ik door mijn openheid het feest niet voor mijn dochter verpest. Het afgelopen jaar heb ik meer geleerd over het magisch denken bij kleuters en zie ik ook de waarde van het ‘natuurlijk laten ontwaken’ van kinderen voor de realiteit van de wereld. Toch denk ik dat eerlijk zijn over Sinterklaas en het behouden van de magie van het feest hand in hand kunnen gaan.

Zelf werd ik op 6-jarige leeftijd door mijn broer en zus van mijn geloof in Sinterklaas afgeholpen. ‘Tssss, Sinterklaas, die bestaat helemaal niet joh!’ Ineens was ik onderdeel van een geheim genootschap. ‘En je houdt je mond’, siste de juf van groep 3 mij toe. Wat voelde ik me groot en wijs. Naar mijn weten heb ik nooit iemand van het geloof in Sinterklaas afgeholpen.
Voor mij was dat geloof trouwens geen voorwaarde om toch op te kunnen gaan in de magie van het Sinterklaasverhaal. Zelfs na 34 jaar werkt het ook bij mij nog: als Sinterklaas voor mijn neus staat, geloof ik ook dat-ie er echt even is. Ik vertrouw daarin dus op de verbeeldingskracht van mijn dochter.

Het is niet zo dat mijn dochter helemaal van de hoed en de rand weet, maar op vragen geef ik eerlijk antwoord. Vorig jaar vroeg mijn dochter mij al hoe het nou kwam, dat mama ineens beneden een hele zak met cadeautjes had gevonden, terwijl zij met broertje en papa net een speurtocht naar pakjes op zolder aan het doen was… Ik heb haar toen verteld dat het Sint Mama was die voor cadeautjes had gezorgd. Ik had verwacht dat ze het dit jaar al lang en breed vergeten zou zijn, maar ze blijkt het geheugen van een olifant te hebben. Ze verkneukelt zich al helemaal bij de gedachte dat we dit ritueel straks weer gaan doen.
Ik kijk er nu al vol verlangen naar uit: ‘Oooh, kom er eens kijken!’

Foto boven: Sinterklaas in Amsterdam. Vanwege corona kwam hij op een geheime locatie aan. ANP/KOEN VAN WEEL

afbeelding
afbeelding.

Geschreven door

Christine Raven

--:--