‘We willen laten zien dat het oké is om eerlijk naar jezelf te zijn’ #LHBT

‘Moet dat nou, zo’n Gay Pride’, hoort Noud nog weleens om hem heen. Hij legt uit waarom zo’n Pride ook in deze tijd nodig is en wat het voor hem (en andere LHBT’ers) betekent.

In Nederland mogen homoseksuelen samenwonen, trouwen, kinderen krijgen en adopteren. Transgenders mogen hun geslacht officieel wijzigen. We mogen, na een zorgvuldige diagnoseprocedure, crosshormonen gebruiken en we kunnen operaties ondergaan om te zorgen dat ons lichaam overeenkomt met onze identiteit. Het is in vergelijking met andere landen goed gesteld met de acceptatie van LHBT’ers in Nederland en toch is er een hele maand (juni) die in het teken staat van diversiteit van seksualiteit en gender, de pride-month. Daarnaast is er de Gay Pride in Amsterdam in augustus die gaat om het vieren van diversiteit. Is dat niet een beetje veel? En waarom zo’n Pride?

Vieren en omarmen

Het doel van de Pride is laten zien dat iedereen er mag zijn, ongeacht zijn of haar seksualiteit en genderidentiteit. Dat wordt gevierd met een botenparade waar boten van de gemeente Amsterdam, Netflix, maar ook COC Nederland te zien zijn. En er is altijd een ‘heiligbootje’ waarop theologen en kerkgangers laten weten dat ook LHBT’ers in kerken en geloofsgroepen welkom zijn.

Het idee is ontstaan in 1970 in Manhattan naar aanleiding van de Stonewall-rellen een jaar daarvoor. In die tijd was homoseksualiteit in Amerika, maar ook in Nederland, een overtreding van de wet. Na mishandelingen door de politie in 1969 kwamen 2000 mensen in opstand: het Gay Liberation Front werd opgericht. Door hen werd de term gay pride bedacht. Pride of trots zorgt dat je je niet ondergeschikt voelt aan de ander. Trots zorgt ervoor dat je op durft te staan voor gelijkheid. Het is niet de bedoeling dat deze trots hoogmoedig is. Deze trots gaat over het mooie in en van jezelf mogen vieren en omarmen.

We willen niet ons anders-zijn opdringen. We willen laten zien dat het oké is om eerlijk te zijn naar jezelf en je niet te verstoppen.

Hoop op een betere toekomst

De regenboogvlag benadrukt die diversiteit. Ik word zo blij van die regenboogvlag. Voor mij staat de vlag niet alleen voor LHBT. Elke keer als ik die vlag zie, denk ik aan Noach en het verbond van God met hem en ons. De hoop op een betere en mooiere toekomst. Nog een stukje van de hemel op aarde. En dat is precies waarom de Gay Pride er is.

Die gelijkheid waar het Gay Liberation Front voor pleitte, is er nog niet.  We worden nog niet gelijk behandeld. We kunnen niet overal liefde vieren en omarmen. Er wordt nog steeds raar gekeken als er twee mannen of twee vrouwen hand in hand over straat lopen. Er is nog steeds onnodig geweld tegen LHBT’ers: er worden nog steeds mensen in elkaar geslagen, vernederd, verkracht en vermoord. Dat is niet in 1969 in Manhattan gestopt.

Een Gay Pride voelt voor sommige LHBT’ers als een evenement als Geestdrift, Graceland of Keiland voor christenen. Een plek waar je kunt vieren. Waar je geraakt wordt en welkom bent. Een plek waar je gemeenschap en liefde voelt. Een plek waar je kunt opladen, waar je energie krijgt om door te gaan.

Misschien lastig voor te stellen…

Ik kan niet onder woorden brengen hoe blij ik ben dat ik aan hormonen zit, dat ik een borstoperatie heb mogen ondergaan. Dat ik begin te lijken op wie ik altijd al was. Het is voor jou misschien ook nauwelijks voor te stellen hoe bang ik kan soms zijn als ik alleen door een stad loop. Ik kan mij voorstellen dat een heleboel LHBT’ers veel banger zijn dan ik, want aan mij is eigenlijk niks meer te zien. Maar zolang ik en al die andere LHBT’ers niet veilig en zonder angst over straat kunnen lopen is een Pride-maand en een Gay Pride nog nodig.